O que vedes nas fotos da charca de Pepiña é todo feito polos alumnos de 6º A. Costounos moito. A algúns unhas semanas, a outros uns meses e a malloría non fixeron animais. Hai algúns animais que quedaron mellor e outros… xa non vos falo deles. Todos fixemos un animal diferente anque hai algúns que copiaron a outros alumnos. E, a cambio de divertirnos gañamos nota extra en Plática por cada animal. Se vos gusta facer destas figuras, chamade ó noso mestre que vos dará toda a información e material necesario.
10 Xuñ
Que caras!
Sen darnos conta, o mestre sacounos fotos mentres comiamos na escursión de Valarés. Que simpáticas saíron algunhas caras. Uns parecen asustados, outros sorprendidos, con cara de fame, aburridos, felices, impacientes… A ver se estades algúns de vós. Recoméndovos que fagades as fotos desta maneira. Miradeas.
Sergio Caamaño Maroñas
9 Xuñ
Na praia de Valarés
Cando fomos a praia uns fixeron vuracos outros xogaron na praia outros o volei pero todos nos divertimos na praia. O resto da viaxe contarona os meus cmpañeiros ledea e interesante. Aqui vos deixo unhas fotos para que vexades como foi.
Sergio Caamaño Maroñas
8 Xuñ
Xantar en Valarés
O outo día fomos de excursion a Valárés eu vou contar todo dende que suvimos o monte o resto do principio contao o meu compañeiro. Saimos da Barra e fomos por un monte, un camiño estreito no que tiñamos que ir de un en un por alí moitos aprenderon o que era un toxo. O chegar a Valarés fomos o baño, comemos e fomos xogar a praia ata que chegaron os autobuses. Cando estes chegaron fomos para o colexio e alí xogamos unha hora e fomos para as casas foi moidivertido. Aquí vos deixo unas fotos para que vos enteredes mellor do que pasou.
Sergio Caamaño Maroñas
8 Xuñ
ROTEIRO DE VALARES
O día 27 de maio fomos de excursión a Valarés pasando polas Dunas.
Todos estábamos ansiosos de que tocara a serea para marchar para Valarés. Despois de esperar unha eternidade, chegou o autobús e emprendemos o camiño. Xa nas Dunas, un grupo colleu o camiño das Dunas, e outrosse arriesgaron collendo o camiño que ía por delado do mar. Como o que conta esta história foi polo camiño máis largo, o corto que bolo conten outro. O empezo do camiño ollamos un rebaño de cabras. Algúns sacabanlle fotos e outros tiñan intencións de capturalas. Chegando o final do camiño que pasaba por delado da auga, tivemos que coller un sendeiro que levaba o centro das Dunas. Onde aí nos deron de comer e debeber. Logo reemprendemos o camiño rodeando o monte Blanco. Donde alguns viron coellos e outros as suas cagadas.
10 Mai
Na biblioteca
Unha vez a semana imos á biblioteca. Alí todos collemos e devolvemos libros para leer. Algúns séntanse nas mesas pequenas porque queren recordar a súa etapa infantil e outros nas grandes por que xa queren estar en E.S.O. Hai librosmoi interesantes e outros non. Na miña opinion hai libros que me gustan e outros que non tanto pero se buscades ben hai libros moi bos.
Sergio Caamaño Maroñas
8 Mai
CABANA
Nesta ría tranquila e fermosa
eu fago esta poesía
con orgullo e alegría.
Os cantos dos paxaros
resoan nos meus oídos
como a suave auga
caendo a chorros.
A praia do Pendón
ao lado eu a vexo
coas suas fermosas cunchas
que se tumban cara o sol.
Aló o fondo o Monte blanco
o admiro eu feliz
por tan blanco ser
coas suas areas e pinos.
A marea empeza a baixar
e ó descuberto xa está a area
cara o profundo corren os peixes
ou se asarán como xurelos.
A serea tocou
e o patio empeza a cacarear
co ruido dos alumnos
que non me deixan concentrar.
Adrián Bermúdez Varela
6 Mai
A charca de Pepiña
Os almnos de 6ºA estivemos facendo unas figuras para a charca de Pepiña. Hai moitos animais, a parte de Pepiña, como por exemplo patos, cisnes… E moitos animas mais. Son moi bonitos. Todos están feitos do mesmo material ca Pepiña, ou sexa, de papel, auga, cola e moita pacencia.
Aqui déixovos unhas fotos
Sergio Caamaño Mroñas
6 Mai
MIÑOQUEIROS DE CABANA
Se o que bos gusta é ver os miñoqueiros, a cambio destas fotos que bos poño aquí e o resumo que bos bou facer, poderedes velos por todas as rías de cabana. E ahora vamos o que vamos.
Estas personas fan o posible para levar un rico peixe as suas casas. E vos preguntaredes como o fan. Porque o peixe non sale da miñoca ¿ non si? E que tamén o peixe non ben a caña de pescar. Cando ben, e porque ten comida no anzuelo. Pois estou seguro de que os miñoqueiros que vedes por hai serán tamen pescadores.
29 Abr
O MONTE DE SAN PEDRO
Non moi lonxe da Coruña, vese un pequeno monte chamado o monte de San Pedro. Desde ese monte, na antiguidade os soldados coruñenses defendían A Coruña dos barcos inimigos. Esas harmas que utilizaban, que non eran nada pequenas están espostas agora en día para que toda a xente as vexan. E, se os rapaces se aburren, teñen un parque moi divertido e un magnifico laverinto do que podes entrar pero o mellor non sair. E un monte especial para algúns, e para outor… para divertirse.
Adrián Bermúdez Varela
Petapouco's Blog 